De Psoas spier, ook wel de spier van de ziel genoemd, houdt vast aan traumatische ervaringen op cellulair niveau. Door de Psoas los te maken en te behandelen kan het lichaam helpen bij het verwerken en loslaten van traumareacties die al jaren opgesloten zitten.
Psoas? Wat is het en waar zit het?
Voordat we dieper ingaan op hoe een trauma verbonden kan zijn aan de aan de Psoas vertellen we je eerst in het kort waar deze bijzondere spier voor dient, en waar hij zit.
Ten eerste hebben we twee Psoas spieren. De Psoas zijn spieren zijn verbonden aan de 12e borstwervel (middenrug) en de 5e lendenwervels (lage rug) aan weerszijden. Ze lopen door beide zijden van het bekken heen, en zijn vervolgens verbonden aan de binnenkant van het dijbeen ter hoogte van de heup. Geen enkele andere spier in ons lichaam verbindt onze romp met onze benen. De Psoas hebben dus een grote verantwoordelijkheid en zorgen ervoor dat we overeind blijven en rechtop kunnen staan en lopen!
De Psoas spieren zorgen onder andere voor dat we:
- Het heupgewricht kunnen buigen – denk aan de actie van het buigen van een knie naar de borst; denk aan de actie die plaatsvindt aan de voorkant van de heup bij het fietsen of traplopen
- De romp kunnen buigen – voorover buigen om iets van de grond op te rapen
- Stabilisatie van onze wervelkolom – in een goede houding kunnen zitten of rechtop staan
De psoas-spieren zijn ook onze diepste kernspieren! We hebben onze Psoas echt nodig voor het dagelijks functioneren. Een gespannen, beperkte, strakke of verwaarloosde Psoas kan zijn werk niet doen. Hierdoor moeten andere spieren zoals de spieren in de rug of schouders overuren maken om het onbalans te compenseren. Dit leidt tot lage rugpijn, pijn in de schouders, pijn in de bovenrug, pijn in het bekken en overactieve quadriceps (bovenbeen spieren). De Psoas spelen ook een rol bij onze ademhaling, omdat ze zich via bindweefsel aan het diafragma hechten. Sommige mensen ervaren ook gespannen kaken en gevoelige kaakspieren.
Hoe de psoas betrekking heeft op seksueel trauma:
Dit is waar het interessant wordt. Omdat de psoas verantwoordelijk is om ons rechtop te houden, een noodzaak van onze aard en manier van leven, worden de psoas de beschermer van ons zwaartepunt in de kern van ons wezen. De psoas zijn verbonden met ons reptielenbrein – het oudste deel van onze hersenen dat bestaat uit de hersenstam en het ruggenmerg. Het reptielenbrein heeft betrekking op ons primitieve zelf.
De psoas-spieren belichamen onze overlevingsinstincten en oerdrang en zou wel eens de vecht- of vluchtspieren van de menselijke anatomie kunnen worden genoemd.
Tijdens traumatische ervaringen, wanneer het zenuwstelsel (inclusief de hersenen) de bedreigende informatie ontvangt dat het lichaam wordt aangevallen, wordt het lichaam zeer alert en worden de psoas-spieren strakker en samengetrokken als een middel van verdediging en bescherming. Vooral tijdens seksueel trauma is de psoas sterk aangetast, gedwongen om te voldoen aan de fysieke en emotionele belasting die ertegen wordt gewild.
Terwijl gespannen schouders of pijnlijke voeten baat kunnen hebben bij een warm bad of rust, is de psoas complexer. Elke nieuwe triggerende gebeurtenis (dit kunnen gebeurtenissen zijn die louter stressvol zijn en niet volledig traumatiserend) creëert extra spanning omdat de psoas zich herinnert wat het heeft geleerd tijdens de oorspronkelijke traumatische gebeurtenis: wanneer mijn lichaam wordt aangevallen, moet ik mijn omhulsel verharden om het te beschermen.
Psoas-pijn is over het algemeen niet gelokaliseerd in het heupgebied. We ervaren meestal de pijn die het gevolg is van een samengetrokken psoas indirect, wat betekent dat het niet je psoas is die pijn doet, maar eerder aangrenzende gebieden zoals de schouders, bovenrug of onderrug. Vrouwen met seksueel trauma en een gecontracteerde psoas kunnen pijn ervaren tijdens geslachtsgemeenschap als gevolg van de geconditioneerde, zeer alerte toestand van de psoas.
Opgesloten trauma uit het lichaam bevrijden
In onze samenleving wordt vaak gedacht dat we “eroverheen moeten komen”, of “door moeten gaan”, en in feite het trauma dat we hebben ervaren moeten negeren – het dieper en dieper naar beneden moeten duwen. In een haast om terug te keren naar een normaal leven of “om met mijn eigen problemen om te gaan”, blijft de psoas in een gestresste toestand achter. Pogingen om te voorkomen dat we ons traumatische verleden aanpakken, lijken misschien tijdelijk te werken, omdat we pijn buiten ons raam van bewustzijn afleiden. Het trauma is er onbewust nog steeds, en gefragmenteerd in het geheugen, en uiteindelijk verschijnt het somatisch (via het lichaam) omdat het daar nog steeds bestaat in het lichaam, op cellulair niveau.
Laat de psoas behandelen met dynamic rebalacing!